kavita

ਇਹ ਰਿਸ਼ਤੇ

ਜੀਵ੍ਨ ਦੀਆਂ

ਆਡੀਆ ਤਿਖਿਆ

ਪਗ ਡਡਿਆੱ ਤੇ

ਪਤਂਗ ਦੀ ਟੂਟੀ

ਡੋਰ ਵਾਂਗ

ਇਕ ਬਾਰ

ਫਿਸ੍ਲ ਜਾਂਦੇ ਨੇ

ਫੇਰ ਹਾਥ ਨਹੀ ਆਉਂਦੇ ਨੇ

ਅਤੇ ਰਹ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਕ੍ਟੀ ਪਤ੍ੰਗ

ਬੇਰ੍ਹ੍ਮ ਲੁਟੇਰੇਆਂ ਦੇ ਲੁੱਟਨ ਲਯੀ

ਪਤਝਡ ਦੇ ਪਤੇ ਵਾਂਗ

ਫਿਰਦੀ ਹਵਾ ਦੇ ਰੁਖ ਨਾਲ

ਜ਼ਖ਼ਮ.....

ਕੁਝ ਜ਼ਖ਼ਮ ਏਹੋ ਜਿਹੇ ਵੀ ਹੁੰਦੇ ਨੇ
ਜੋ ਹੂੰਝੂਆਂ ਨਾਲ ਵੀ ਨਹੀਂ ਧੋਏ ਜਾ ਸਕਦੇ
ਗੁਜਰਦੇ ਵਕ਼ਤ ਨਾਲ ਉਹ
ਹੋਰ ਗਹਿਰੇ ਹੁੰਦੇ ਚਲੇ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ....!!

ਇਕ ਨਿੱਕੀ ਜਿਹੀ ਚੀਡ਼ੀ

ਇਕ ਨਿੱਕੀ ਜਿਹੀ ਚੀਡ਼ੀ
ਮੇਰੀ ਖਿੜਕੀ ਤੇ ਬੈਠੀ
ਚੀਂ....ਚੀਂ...ਦੀ ਆਵਾਜ਼ 'ਚ
ਖੋਰੇ ਕਿ ਕਹਿ ਰਹੀ ਹੈ
ਭੁਖੀ ਪਈ ਜਾਪ੍ਦੀ ਹੈ
ਜਾ ਨੀ ਚਿੜੀਏ ......
ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦਾ ਦਰ ਵੇਖ
ਐਥੇ ਤੇ ਸਿਰ੍ਫ
ਪੀਣ ਨੁੰ ਹੰਝੂ
ਤੇ ਖਾਣ ਨੁੰ
ਗਮ ਹਨ.....!!

ਸਿਆਸਤਦਾਨ ਪਗਾਂਲਾਹੁੰਦੇਨ ਜੁਤਿਆਂ ਮਾਰਦੇ ਤ੍ਕੇ

ਉਨਾਂ ਦੀ ਏ ਵੀ ਗ੍ਲ ਸ੍ਮ੍ਝੀ ਗਈ ਤਹਿਜ਼ੀਬ ਦੇ ਆੰਦਰ

Title:

ਨਾ ਗੋਡੇ ਸਾਥ ਦਿੰਦੇ ਨੇ ਨਾ ਕਨ ਨਹੀ ਅਖਾਂ

ਹੈ ਜੀਣਾ ਕਿ ਕਿਸੇ ਲਾਚਾਰ ਦਾ ਮ ਹਸੂਸ ਕਰਦਾਹਾਂ

ਸ ਬਲ੍ਬੀਰ ਸੈਣੀ ਜੀ

ਵੈਸ਼ਾਖੀ ਡੀ ਲਖ ਲਖ ਵਧਾਈਆਂ

ਆਪ ਸਾਰੇ ਮਿਤਰਾਂ ਨੂੰ ਵੈਸ਼ਾਖੀ ਦੀ ਵਧਾਈਆਂ ਦੇਣ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਮੈਂ ਇਸ ਬ੍ਲੋਗ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਣ ਦੀ ਵਧਾਈ ਵੀ ਦੇਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ. 

ਇਹ ਬ੍ਲੋਗ ਇਕ ਸਾਂਝਾ ਬ੍ਲੋਗ ਹੈ. ਜਿਸ ਵਿਚ ਆਪ ਵੀ ਅਪ੍ਣੀ ਕਲਮ ਦਾ ਕਮਾਲ ਦਿਖਾ ਸਕਦੇ ਹੋ. ਬੇਸ਼ਕ ਕਮ੍ਪ੍ਯੂਟਰ ਤੇ ਗੁਰੁਮੁਖੀ ਲਿਖਣ ਵਿਚ ਥੋਡੀ ਬਹੁਤ ਪਰੇਸ਼ਾਨੀ ਹੁੰਦੀ ਹੋਵੇ, ਲੇਕਿਨ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਤਾਂ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ! ਤੁਸੀ ਇਸ ਲਿੰਕ ਉੱਤੇ ਕਲਿਕ ਕਰ ਕੇ ਗੁਰੁਮੁਖੀ ਲਿਖ ਸਕਦੇ ਹੋ.

ਫਿਰ ਦੇਰ ਕਿਸ ਗੱਲ ਡੀ ਹੈ? ਅਪਣੇ ਆਪ ਨੂ ਇਸ ਬ੍ਲੋਗਾ ਵਿਚ ਸ਼ਾਮਿਲ ਕਰਵਾਣ ਵਾਸਤੇ ਇਕ ਵੇਨਤੀ ਵਾਲੀ ਮੇਲ punjabkhushbu@gmail.com ਉੱਤੇ ਭੇਜ ਦੇਵੋ. ਆਪ ਜੀ ਨੂ ਨੇਂਦਾ ਭੇਜ ਦਿਤਾ ਜਾਵੇਗਾ.

ਅੱਛਾ ਜੀ ਫਿਰ ਮਿਲਾਂਗੇ.

ਬੈਸਾਖੀ ਦੀ ਆਪ ਸਬ ਨੁੰ ਲਖ-ਲਖ ਵ੍ਧਾਈ .....!!

ਮਿਤਰੋ ਬੈਸਾਖੀ ਦੀ ਆਪ ਸਬ ਨੁੰ ਲਖ-ਲਖ ਵ੍ਧਾਈ .....!!

ਆਓ ਥੋਡਾ ਜਿਹਾ ਵਿਚਾਰ ਕਰੀਏ ਕੇ ਵੈਸਾਖੀ ਸਾਡੇ ਲਈ ਕਿਓਂ ਮਹਤਵ ਰਖਦੀ ਹੈ....?
ਇਹ ਵੈਸਾਖੀ ਵਾਲਾ ਦਿਨ ਹੀ ਸੀ ਜਦੋਂ ਗੁਰੂ ਗੋਵਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ 1699 ਈ: ਨੁੰ ਕੇਸਗੜ੍ਹ ਸਾਹਿਬ ਇਕ ਭਾਰੀ ਦੀਵਾਨ ਸ੍ਜਾਇਆ । ਕੀਰਤਨ ਉਪਰਨਤ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਆਪਣੀ ਕਿਰਪਾਨ ਮਿਆਨ 'ਚੋਂ ਕਡੀ ਤੇ ਗਰਜ ਕੇ ਕਿਹਾ : " ਕੋਈ ਹੈ ਜੋ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਤੇ ਅਠਾਂ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬਾਨ ਦੇ ਆਸਿਆਂ ਤੇ ਨਿਸ਼ਾਨੀਆਂ ਲਈ ਜਾਂ ਵਾਰ੍ਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹੋਵੇ...?" ਇਹ ਸੁਣ ਕੇ ਸਾਰੇ ਪਾਸੇ ਚੁਪ ਛਾ ਗਈ . ਭਰੇ ਹੋਏ ਦੀਵਾਨ ਵਿਚ ਸ੍ਨਾਟਾ ਛਾ ਗਿਆ। ਥੋਡ਼ੀ ਦੇਰ ਪਿਛੋਂ ਦਇਆ ਰਾਮ ਨਾਂ ਦਾ ਲਾਹੌਰ ਦਾ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਖੱਤਰੀ ਉਠਿਆ ਤੇ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੁੰ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ।
ਗੁਰੂ ਜੀ ਉਸਨੂੰ ਪਕੜ ਤਂਬੂ ਵਿਚ ਲੈ ਗਏ । ਕੁਝ ਦੇਰ ਬਾਦ ਦੀਵਾਨ ਵਿਚ ਬੈਠੇ ਲੋਕਾਂ ਨੁੰ ਸਿਰ ਡਿਗਣ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਆਈ. ਲੋਕੀਂ ਸਹਿਮ ਗਏ....ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਹੋਰ ਸਿਰ ਦੀ ਮੰਗ ਕੀਤੀ . ਦੂਜੀ ਵਾਰ ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਧਰਮ ਦਾਸ ਜੱਟ ਨੇ ਆਪਾ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ . ਇਸੇ ਤਰਾਂ ਤੀਨ ਹੋਰ ਪੁਰਸਾਂ ਨੇ ਵਾਰੀ -ਵਾਰੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੁੰ ਕੁਰਬਾਨੀ ਲਈ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ. ਤੀਜੀ ਵਾਰ ਜ੍ਗਨ ਨਾਥ (ਗੁਜਰਾਤ ) ਦੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਇਕ ਰਸੋਈਏ ਭਾਈ ਹਿੱਮਤ ਸਿੰਘ ਜੀ , ਚੌਥੀ ਵਾਰੀ ਮੂਹਕਾਮ ਚੰਦ ਦਵਾਰਕਾ ਦੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਇਕ ਚੀਮਬੇ ਅਤੇ ਪੰਜਵੀਂ ਵਾਰੀ ਸਾਹਿਬ ਚੰਦ ਬੀਡਰ ਨੇ ਆਪਣਾ ਸਿਸ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ .

ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਉਹਨਾ ਨੁੰ ਸੁੰਦਰ ਪੁਸ਼ਾਕੇ ਪਹਿਨਾਏ ਅਤੇ ਸੰਗਤਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਲਿਆਂਦਾ । ਸੰਗਤਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਹੀ ਅਮ੍ਰਿਤ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਪੰਜਾਂ ਪਿਆਰਿਆਂ ਨੁੰ ਛ੍ਕਾ ਕੇ ਸਿੰਘ ਸਜਾਆ . ਉੰਨਾਂ ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਲ ' ਸਿੰਘ ' ਲ੍ਗਇਆ ਅਤੇ ਫਰਮਾਇਆ : ' ਹੁਣ ਤੁਹਾਡੀ ਕੋਈ ਜਾਤ ਵਰ੍ਨ ਨਹੀਂ ਅਤੇ ਸਾਰੇ ਆਨੰਦਪੁਰ ਦੇ ਵਾਸੀ ਹੋ : ਅਬਤੇ ਕਹਾਹਿ ਆਨੰਦਪੁਰ ਵਾਸੀ. ਪੰਚਹੂ ਨਾਮ ਧੜੇ ਗੁਣਰਾਸੀ . '

ਉਨਾ ਪੰਜਾਂ ਨੁੰ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ' ਪਿਆਰੇ' ਕਿਹਾ ਅਤੇ ਉਹਨਾ ਨੁੰ ਅਮ੍ਰਿਤ ਛਕਾ ਕੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਆਪ ਵੀ ਅਮ੍ਰਿਤ ਛਕਾਣ ਦੀ ਯਾਚਨਾ ਕੀਤੀ । ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਧਾਰਮਕ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿਚ ਇਨਕਲਾਬੀ ਕਦਮ ਚੁਕਿਆ । ਪੰਜਾਂ ਨੇ ਅਮ੍ਰਿਤ ਤਾਇਆਰ ਕਰ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੁੰ ਛਕਾਇਆ।

ਏਸੇ ਕਦਮ ਨੁੰ ਵੇਖ ਕੇ ਭਾਈ ਗੁਰਦਾਸ ਜੀ ਨੀ ਕਿਹਾ ਹੈ......

'' ਵਾਹੂ ਵਾਹੂ ਗੁਰੂ ਗੋਵਿੰਦ ਸਿੰਘ ਆਪੇ ਗੁਰ ਚੇਲਾ । ''

ਉਪਰਾਂਤ ਗੁਰੂ ਜੀ ਸੰਗਤਾਂ ਨੁੰ ਸਂਬੋਧਨ ਕਰਕੇ ਕਿਹਾ....''।ਅੱਜ ਤੋ ਤੁਸੀਂ ਵਖ ਵਖ ਜਾਤਾਂ ਦੇ ਵਿਖੇੜੇ ਮਿਟਾ ਦਿਓਅਤੇ ਏਕ ਧਰਮ ਨੁੰ ਅਪਣਾਓ । ਸਾਰਿਆ ਜਾਤਾਂ ਇਕ ਬਾਟੇ ਵਿਚੋਂ ਅਮ੍ਰਿਤ ਛਕ ਕੇ ਇਕ ਦੂਜੇ ਲਈ ਪਿਆਰ ਪੈਦਾ ਕਰੋ ।''

ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਖਾਲ੍ਸੇ ਨੁੰ ਆਪਣਾ ਨਿਜੀ ਰੂਪ ਕਿਹਾ ਤੇ ਫਰਮਾਇਆ......

ਸੇਵ ਕਰੀ ਇਨ ਕੀ ਭਾਵਤ, ਅਓਰ ਕਿ ਸੇਵ ਸੁਹਾਤ ਨ ਜੀ ਕੋ
ਦਾਨ ਦਿਯੋ ਇਨ੍ਹੀ ਕੋ ਭ੍ਲੋ, ਅਰ ਆਨ ਕੋ ਦਾਨ ਨ ਲਾਗਤ ਨੀਕੋ
ਆਗੈ ਫ੍ਲੈ ਇਨਹੀ ਕੋ ਦਿਓ, ਜਾਗ ਮੈਂ ਜਸ ਓਰ ਕਿਓ ਸਬ ਫੀਕੋ
ਮੋ ਗ੍ਰਿਹ ਮੈ, ਤ੍ਨ ਤੇ ਮਨ ਤੇ,ਸਿਰ ਲੋ ਧਨ ਹੈ ਸਬ ਹੀ ਇਨ ਹੀ ਕੋ

ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਜਿਥੇ ਕਈ ਹੋਰ ਗਲਾਂ ਤੋਂ ਬਚਣ ਲਈ ਸਿਖਾਂ ਨੁੰ ਪ੍ਰੇਰਿਆ ਉਥੇ ਕੁਝ ਖਾਸ ਹੁਕਮ ਵੀ ਦਿੱਤੇ ਤਾਕਿ ਇਹ ਕੌਮ ਇਕ ਮਹਾਨ ਕੌਮ ਬਣ ਸਕੇ । ਗੁਰੂ ਜੀ ਸਿਖਾਂ ਨੁੰ ਕੇਸ ਰਖਣ ਦਾ ਹੁਕਮ ਦਿਤਾ ਅਤੇ ਕੇਸਾਂ ਨੁੰ ਸਾਡੀ ਮੁਹਾਰ ਆਖਿਆ । ਕੰਘਾ ,ਕੜਾ, ਕਿਰਪਾਨ ਤੇ ਕਛੇਹਿਰਾ ਪਹਿਨਣ ਦਾ ਹੁਕਮ ਦਿਤਾ ਨਾਲ ਹੀ ਪੰਜਾਂ ਬਣੀਆਂ ,ਜਪਜੀ,ਜਾਪ ਸਾਹਿਬ,ਸਵਾਏਈ,ਆਨੰਦ ਸਾਹਿਬ ਤੇ ਚੌਪਾਈ ਦਾ ਪਾਠ ਕਰਨ ਦਾ ਹੁਕਮ ਵੀ ਦਿਤਾ ।

ਮਿਤਰੋ, ਆਓ ਅੱਜ ਦੇ ਦਿਨ ਇਸ ਗੱਲ ਤੇ ਜਰਾ ਵਿਚਾਰ ਕਰੀਏ ਕਿ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਗੁਰੂਆਂ ਦੇ ਹੁਕਮ ਦੀ ਕਿਤਨੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ ਤੇ ਅਸੀਂ ਕਿਸ ਪਾਸੇ ਤੁਰੀ ਜਾ ਰਹੇ ਹਾਂ.......!!

ma

ਪ੍‌ਰਕਾਸ਼ ਕੌਰ ਜੀ ਦੀ ਇਕ ਰਚਨਾ ਜੋ ਸੂਲ ਸੂਰਾਹੀ ਪ੍ਤਰ੍ਕਾ ਵਿਚ ਛਪੀ

ਪਰਕਾਸ਼ ਕਾਯਾਰ ਜੀ ਸਾਡੇ ਸ਼ਹਰ ਦੀ ਏਕ੍ਸ ਏਮ ਸੀ ਹਨ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਹੀ

ਵਨਧਿਆ ਲੇਖਿਕਾ ਵੀ ਹਨ

ਮੇ ਅਜੇ ਪਜਾਬੀ ਲਿਖਣ ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਕਰ ੜੀ ਹਾਂ ਮੇਰੀ ਗਲਤੀਵਲ ਧਿਆਨ

ਨਾ ਦੇਣਾ ਜੀ

----ਰਚਨਾ ----ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਕੌਰ ਜੀ ਦੀ

ਪੇਕਾ ਹੁਣ ਮੇਨੂ ਘਰ ਨ੍ਹੀ ਲਗਦਾ

ਘਰ ਹੁੰਦੇ ਨੇ ਮਾਵਾਂ ਨਾਲ

ਮਾ ਬਿਨਾ ਹੁਣ ਕਾਹਦੇ ਪੇਕੇ

ਝੁਠਆ ਮਾਨ ਭਰਾਵਾ ਨਾਲ

ਕੋਨ ਮੇਰਾ ਹੁਣ ਸਿਰ ਮੁਹ ਚੁਮੂ

ਘੁਟੂ ਕੋਣ ਪਿਅਰਾਂ ਨਾਲ

ਕੋਣ ਸੁਣੇਗਾ ਡੂਖਃਡੇ ਦਿਲ ਦੇ

ਲਾਦਾ ਅਤੇ ਮ੍ਲਾਰਾ ਨਾਲ

ਮਾ ਕੋਲ ਤਾ ਬਹੁਤ ਸ੍ਮਾ ਸੀ

ਦੁਖ ਤੇ ਸੁਖ ਫਰੋਲਣ ਲਯੀ

ਪ੍‌ਰ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਬੇਹਲਨਹੀ ਸੀ

ਉਸ ਦਿਆ ਗ੍ਲਾਂ ਗੋਲ੍ਣ ਲ਼ਯੀ

ਰ੍ਜ ਕੇ ਗ੍ਲਾਂ ਕ੍ਦੇ ਨਾ ਕੀਤਿਆਂ

ਸ੍ਦਾਤੇਨੂ ਤਡਪਾਇਆ ਮਾ

ਰਾਤ ਤੇਰੇ ਕੋਲ ਨਾ ਰਹਿਣ ਦਾ

ਨਵਾਬਹਾਨਾਲਾਇਆ ਮਾ

ਤੇਰੀ ਗੋਦ ਤਾ ਓਹ ਚੁਮਬ੍ਕ ਸੀ

ਜਿਸ ਨਾਲ ਸਾਰੇ ਜੁਡ਼ ਜਾਂਦੇ

ਜ਼ੀਡਃਰ ਆਖੇ ਟੂਰ ਪੇਂਦੇ ਸੀ

ਜਿਧਰੋਂ ਮੋਡੇ ਮੂਡ ਪੇਂਦੇ ਸੀ

ਪ੍‌ਰ ਤੇਰੀ ਅਣਹੋਂਦ ਨੇ ਇਕਦਮ

ਕਿ ਭਾਣੇ ਵਰਤਾਏ ਮਾ

ਸ੍ਬ ਦੀ ਦੁਨਿਆ ਵ੍ਕਰੀ ਹੋ ਗਯੀ

ਹੋ ਗਏ ਸ੍ਬ ਪ੍ਰਾਏ ਮਾ

ਮਾ ਤਾ ਸ੍ਚ ਮੁਚ ਮਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ

ਮਾ ਦਾ ਕੋਈ ਵੀ ਸਾਨੀ ਨਹੀ

ਮਾ ਜਿਹਾ ਹਿਮਦਰਦ ਨਾ ਕੋਈ

ਮਾ ਜਿਹਾ ਕੋਈ ਦਿਲਜਨੀ ਨਹੀ

ਮਾ ਦੀ ਦੁਨਿਯਾ ਮਾ ਦੀ ਦੁਨੀਆ

ਜਿਸ ਨੂ ਵ੍ਲੀ ਓਲੀਹੇ ਤਰਸਨ

ਮਾ ਹੈ ਓਹ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਕਿ ਜਿਸਤੋ

ਸੂਰਜ ਚਦ ਤੇ ਤਾਰੇ ਚਮ੍ਕ੍ਣ